Groeten uit de grotten.

Om 9 uur werden we in Waitomo door onze gids opgepikt voor een bezoek aan de Ruakari grotten. Zoals de meeste grotten veel stalagtieten en -mieten, maar deze waren echt wel heel mooi. We hebben nog nooit grotten gezien die zo mooi en zorgzaam voor het publiek toegangkelijk zijn gemaakt. Er waren zelf infrarood sensoren die verhinderden dat je ook maar iets van de grot kon aanraken. Om 11 uur stonden we klaar voor de veel bekendere Waitomo gloeiworm grotten. Deze worden reeds sinds 1870 toeristisch uitgebaat en als grot dus ook veel minder mooi dan de vorige. De boottocht over de ondergrondse rivier was wel indrukwekkend met duizende kleine lampjes aan het plafond. Deze gloeiwormen komen enkel in NZ voor. Ze leven 7 maanden als larve en door hun licht trekken ze allerlei kleine insecten aan, maar voordat de insecten bij het licht zijn vliegen ze in een gordijn van klevende draden die door de larve opgehangen zijn. Zo volgroeien ze totdat ze zich poppen en daarna als een soort vlieg weer kunnen zorgen voor de voortplanting. Als vlieg kunnen ze niet meer eten en ze sterven dus ook meteen na het leggen van nieuwe eitjes.
Vanuit Waitoma moesten we weer helemaal terug naar het noordenoosten om deze avond nog in Hahei te geraken, midden in het bekende gebied van de Coromandel. En daar vertellen we in het volgende verhaal weer wat over.